De Quietschantn lebn á

De kloana Quietschantn geht’s wia de Kinda, sie méng am liabstn Wasser. A jeda war ungedulde, de Kinda weils auf de Antn g’wart hom und de Antn, weil’s net glei ins Wasser derfn hom.


Endle kimmt de Erste – Zeit is’ worn

Z’erst hom’s as net dawartn kenna und iatz geht eana d’Hosn – “spring du zerst – ná du …” Des Gequietsche härt net auf bis olle endlich im Zui san.


Und iatz quaken de andern “puh, wiavui san an des no?”
Ja Recht macha konnst as nia net olle –
Obwoi, de Kinda hom de Großn zäin lossn und hom dawai wos scheenas g’macht


Schaukln


Angln


Karussei fahn


Stoana mischn

Und s’Weda? Des war direkt wurscht, Hauptsach de Großn hom se draußn wieda a moi austobn kenna

Autor: blog@oberland-gschichtn.de

Mitlerweile bin i 60e und etz werd`s Zeit, dass i mi kimmert, dass ma a` moi sigt, wia`s bei uns a so is... I hoff, dass` Eich a bisl a Freid macht...

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert

Diese Website verwendet Akismet, um Spam zu reduzieren. Erfahre mehr darüber, wie deine Kommentardaten verarbeitet werden.